Ambroży Sansedoni ze Sieny

Bł. Ambroży Sansedoni ze Sieny

(1220-1286)

Ambroży urodził się w Sienie w 1220 roku i pochodził ze szlacheckiej rodziny Sansedonich. Legenda mówi, że gdy był małym dzieckiem, został wyleczony w dominikańskim kościele św. Marii Magdaleny z wrodzonej deformacji. Był znany ze swojego miłosierdzia i bezinteresownej miłości do pielgrzymów, chorych w szpitalach i więźniów. W wieku siedemnastu lat wstąpił do nowicjatu klasztoru oo. dominikanów w swoim rodzinnym mieście. Został wysłany do Paryża, gdzie razem ze swoim kolegą – Świętym Tomaszem z Akwinu - kontynuował studia filozoficzne i teologiczne, a następnie do Kolonii, gdzie od 1248 roku pobierał nauki u Świętego Alberta Wielkiego. W 1260 roku był jednym z misjonarzy, którzy ewangelizowali Węgry. Sześć lat później Sienna została postawiona w stan oskarżenia z powodu popierania sprawy cesarza Fryderyka II, a następnie o wrogość wobec Stolicy Apostolskiej. Mieszkańcy Sieny zwrócili się do Ambrożego z prośbą o przedstawienie ich sprawy papieżowi. Tak skutecznie to uczynił, że uzyskał dla swojego rodzinnego miasta pełne ułaskawienie i odnowienie wszystkich jej przywilejów. Gdy miasto ponownie porzuciło lojalność, Ambroży po raz drugi otrzymał dla nich ułaskawienie. Dokonał pojednania między Konradynem – władcą Szwabii – a papieżem Klemensem IV. Mniej więcej w tym samym czasie został wybrany biskupem, ale odmówił urzędu. Przez pewien czas poświęcił się głoszeniu ósmej krucjaty. Później, na prośbę papieża Grzegorza X, spowodował, że w klasztorze dominikanów w Rzymie zostały wznowione studia. Po śmierci papieża Grzegorza X zrezygnował z pełnionych obowiązków i zamieszkał w jednym z dominikańskich klasztorów, skąd został wezwany przez Innocentego V i wysłany jako legat papieski do Toskanii. Przywrócił pokój między Florencją a Pizą, a także między republikami Republiki Weneckiej i Genui. Zmarł w Siennie w 1286 r.