Bł. Diana Andalo

Bł. Diana Andalo, dziewica (1201-1236)

Bł. Diana Andalo, dziewica

(1201-1236)

Diana d’Andalò urodziła się w 1201 r. w Bolonii. Pochodziła z rodziny szlacheckiej i aktywnej politycznie. Jej ojciec Andrea Lovello należał do koterii Carbonesi. Od zdrobnień rodzinny jego imienia – Andreolo, Andalò wywodzi się nazwa jego rodu. Andrea Lovello dwukrotnie się żenił. Diana była córką z pierwszego małżeństwa. Nie ma żadnych informacji na temat jej dzieciństwa, poza tym, że była piękna, wesoła i inteligentna. W marcu 1219 r. jako wielbicielka bł. Reginalda z Orleanu pomogła mu w zakupie miasta Vigne, w którym stanął klasztor św. Mikołaja i kościół św. Dominika (obecnie bazylika św. Dominika w Bolonii). W sierpniu 1219 r. św. Dominik osobiście przyjął ją do klasztoru dominikanek z nadzieją, że dzięki wsparciu jej zamożnej rodziny uda się utworzyć klasztor dominikanek w Bolonii. Spotkał się z podwójnym sprzeciwem. Na fundację nie zgadzał się biskup boloński. Również rodzina Diany była przeciwna jej wstąpieniu do jakiegoś zakonu i kazała jej pozostać w domu. Swój sprzeciw wyrazili ponownie, gdy 22 lipca 1221 r. Diana wstąpiła do klasztoru augustianek w Ronzano. To sprawiło, że Diana czuła się zagubiona. Św. Dominik pisał do niej pocieszające listy. Po śmierci Dominika ponownie uciekła do klasztoru w Ronzano. Tym razem krewni nie odważyli się jej przeszkadzać. U augustianek pozostała do czerwca 1223 roku.

Jeszcze w 1221 bł. Jordan z Saksonii jako prokurator generalny zakonu, postanowił wznowić projekt Dominika o założeniu klasztoru dominikanek w Bolonii. Udało mu się przekonał rodzinę Diany, że jedynym sposobem, aby mogła ona pozostać blisko rodziny, jest właśnie założenie klasztoru. W 1222 r. Diana, z pomocą swojej rodziny i Jordana, założyła, na działce należącej do jej ojca w Bolonii, klasztor św. Agnieszki. Pierwsza grupa zakonnic została do niego wprowadzona 29 czerwca, w Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, podczas której Jordan osobiście je obłóczył. Diana resztę życia spędziła w klasztorze, którego stała się przełożoną. Utrzymywała korespondencję z Jordanem z Saksonii, wiele ich listów wciąż istnieje. Zmarła 10 czerwca 1236 r. w opinii świętości. Liczyła zaledwie 35 lat.Jej życie zakonne było związane jeszcze z dwiema innymi kobietami, Agnieszką i Cecylią, z którymi żyła w jednym klasztorze. Później wszystkie trzy razem odbierały kult. Po śmierci Cecylii, która nastąpiła w 1290 r., ich kości zostały złożone w jednym grobie. Kult ten papież Leon XIII zatwierdził 24 grudnia 1891 r., tym samy ogłaszając je błogosławionymi. Wspomnienie liturgiczne bł. Diany przypada na 9 czerwca.W ikonografii bł. Diana jest przedstawiana jako dominikanka, trzymająca w ręku lilię – symbol czystości. Atrybut ten przypomina także o tradycji, która mówi, że jeszcze w 1219 r., zanim wstąpiła do zakonu, na ręce św. Dominika złożyła ślub czystości. Czasami ukazywana jest również z makietą klasztoru – jako fundatorka klasztoru św. Agnieszki w Bolonii.

Bibliografia:

  • Melloni G. B., Atti e Memorie degli uomini illustri in santità nati o morti in Bologna, vol. I, Bologna 1773, s. 194–255, 363–389.

  • Beati Iordani de Saxonia Epistulae, a cura di A. Walz, in Monumenta Ord. Fr. Praed. histarica, XXIII (1951), con esame critico delle ediz. precedenti; Iordani de Saxonia Opera quae extant, a cura di J. J. Berthier, Freiburg 1891.

  • Cormier H. M., La bienheureuse Diane d'Andalo et les bb. Cécile et Aimée, Roma 1892 (przekład włoski: Vita delle beate Diana d'Andalò, Cecilia ed Amata, fondatrici del Monastero delle domenicane di S. Agnese in Bologna, tradotta per cura E. Mauri, Roma 1892).

  • Malvezzi N., Diana d'Andalò, Bologna 1894.

  • Siedlecki J., Błogosławione Dianna, Cecylia i Amanda, duchowne córki świętego Dominika, Kraków 1893.

  • Georges N., Blessed Diana and Blessed Jordan of the Order of Preachers, Somerset 1933.

  • Vann G., To Heaven with Diana! A study of Jordan of Saxony and Diana d’Andalò with a translation of the Letters of Jordan, New York-Lincoln-Shanghai 1960 (późniejsze wydanie 2006).

  • Jourdain de Saxe, Lettres a la B. Diane d’Andalo (1222–1236), trad. nouv. avec notes historiques et annexes par Marguerite Aron, Lille-Bruges 1924 (La Vie Spirituelle, 4) (wydanie polskie: Jordan z Saksonii, Najdroższej Dianie… Listy do błogosławionej Diany Andalo, apoftegmaty, przełożył, wstępem i przypisami opatrzył P. Krupa, Poznań 1998, 2017).

  • Cambria M. G., Diana degli Andlo. La figlia prediletta di S. Domenico, Bologna 1972.