Św. Jan Macias

Przez całe swoje zakonne życia jako brat konwers był furtianem. I chociaż wolał życie ukryte, to jak wyznał jednemu z ojców, robi to jedynie z posłuszeństwa, ale zarazem z radością. Podejmował surowe umartwienia i aktywnie działał na rzecz ubogich i chorych. Znany był również z gorliwej modlitwy, stąd nazywano go „wielkim mężem modlitwy”. Przyjaźnił się z innym świętym dominikańskim z Limy – Marcinem de Porres. Zmarł 16 września 1645 r. w wieku 60 lat.

Świadkowie jego życia podają wiele cudów, które miały dziać się za przyczyną śp. br. Juana. W 1763 r. dwa cuda dominikanie peruwiańscy przedstawili papieżowi Klemensowi XIII, prosząc go o ogłoszenie zmarłego prawie 120 lat wcześniej br. Juana „czcigodnym”. Jeden z nich miał miejsce już 33 lat po jego śmierci. Otóż choremu nowicjuszowi przeor klasztoru Santo Domingo, br. Nicolás Ramírez przekazał obrazek z wizerunkiem zmarłego zakonnika, polecając mu, aby właśnie go prosił o wstawiennictwo. Bracia zostawili chorego modlącego się i zasnęli. Kiedy powrócili, byli zaskoczeni, że nowicjusz był już całkowicie uzdrowiony.

Już trzy lata po jego śmierci rozpoczęto starania o wyniesienie go na ołtarze. W ten sposób chciano podkreślić jego altruizm i pomoc ubogim. Przez cały ten czas cieszył się kultem nie tylko w Peru, ale także w innych krajach Ameryki Łacińskiej, o czym świadczą jego przedstawienia. W 1681 r. szczątki zmarłego Juana przeniesiono do cedrowej trumny. Wtedy okazało się, że jego ciało nie zostało naruszone. Można je oglądać również współcześnie.

Jednak jego kult został uznany przez Kościół dopiero 22 października 1837 r. Dokonał tego papież Grzegorz XVI, który ogłosił go błogosławionym. Aktu kanonizacji natomiast dokonał papież Paweł VI 28 września 1975 r. Obok św. Róży z Limy i Marcina de Porres należy on do grupy największych świętych peruwiańskich. Jego wspomnienie liturgiczne przypada na 18 września.

W ikonografii św. Jan Macias najczęściej przedstawiany jest po prostu w dominikańskim habicie konwersa, czyli w białym habicie z czarnym szkaplerze. Jednak czasami można zobaczyć go również z osłem, który stał się jednym z jego atrybutów. Nawiązuje on do kwest i akcji charytatywnych podejmowanych przez świętego. To właśnie na ośle przemierzał on ulice Limy rozwożąc pożywienie dla najbardziej potrzebujących.